Nazywany był polskim Włodzimierzem Wysockim, zbuntowanym trubadurem, uśmiechniętym Dostojewskim. Gdyby pozostał przy życiu, miałby obecnie 80 lat. Ale żył zdecydowanie za krótko, za to ostro, z piętnem tragizmu. Szaleństwo uwolnione chorobą skierowało go najpierw na tory pod Łowiczem, potem ku ostatecznemu rozwiązaniu i abdykacji z życia. Tu, niestety, był konsekwentny.
80 rocznica urodzin barda minionej epoki minęła 18 sierpnia. Na terenie Aleksandrowa Kujawskiego, miasta dorastania Stachury, obchodzono Rok jego imienia.
Czy był pisarzem jakich wielu, czy ewenementem na skalę polskiej literatury?
Nie pozostawia żadnych wątpliwości fakt, że twórczość Stachury odcisnęła wyraźny ślad w świadomości literackiej kilku pokoleń Polaków.
Dziś jego utwory są wykonywane m.in. przez grupę Stare Dobre Małżeństwo, Jacka Różańskiego, Jana Kondraka, Marka Gałązkę, Hey, Jacka Wojciechowskiego, Annę Chodakowską, czy formację Babu Król.
30 listopada odbył się w Oranżerii Kultury Salon Literacki poświęcony twórczości Edwarda Stachury.
Jego słowo zabrzmiało niekiedy w bardzo różnej od siebie interpretacji. Wysłuchaliśmy wykonań zarówno słownych, jak i muzycznych. Po „słowie” o bohaterze wieczoru popłynęły „stachurowe” wiersze, fragmenty prozy i piosenki. Na sali znajdowały się osoby, dla których pisarz był idolem ich młodości, osoby bardzo krytycznie nastawione do jego dokonań twórczych oraz osoby zupełnie nieznające jego twórczości.
Miłym zaskoczeniem był występ Pawła Oleszczuka, uhonorowanego wieloma nagrodami na różnych festiwalach piosenki autorskiej. Paweł z towarzyszeniem gitary i harmonijki ustnej wykonał kilka utworów Stachury, w tym jeden do muzyki własnej - „Dookoła mgła” oraz podzielił się z uczestnikami swoją szeroką wiedzą o nim.
A na zakończenie wszyscy uczestnicy włączyli się, każdy w swoim stylu, do wspólnego śpiewania najbardziej znanych piosenek, jak „Życie to nie teatr”, „Z nim będziesz szczęśliwsza”, „Ruszaj się, Bruno ...”.